O Duško Radoviću
Dušan „Duško“ Radović je bio istaknuti srpski pisac, pesnik, aforističar i urednik. Njegovo stvaralaštvo za decu i odrasle, kao i njegov humor i duhovitost, ostavili su dubok trag u kulturi Srbije. Savremenici ga se sećaju kao čoveka mrkog pogleda i tmurnog izraza lica sa dušom mekšom od oblaka.
Rođen je 29. novembra 1922. godine u Nišu. Njegov otac Uglješa bio je mašinovođa poreklom iz Vranića kod Čačka, dok je majka Sofija Stefanović bila iz Niša.
Duškov brat je poznati atletski trener Branimir “Brana” Radović.
Duško je tokom svoje karijere obavljao brojne funkcije u medijima i umetnosti. Bio je glavni urednik Pionirskih novina, urednik programa za decu na Radio Beogradu i Televiziji Beograd, urednik lista Poletarac, novinar Borbe, a od 1975. godine urednik Studija B.
Najširoj publici je poznat po aforizmima emitovanim u emisiji Beograde dobro jutro na Studiju B, kasnije objavljenim u tri knjige pod nazivom Beograde, dobro jutro. Napisao je brojna dela za decu, uključujući pesme (zbirke Poštovana deco, Smešne reči, Pričam ti priču, Vukova azbuka, Zoološki vrt), poeme (Če, tragedija koja traje sa M. Bećkovićem), priče (zbirka pesama i priča Pričam ti priču), TV serije (Na slovo, na slovo), drame (Kako su postale ružne reči, Kapetan Džon Piplfoks). Dobitnik je brojnih nagrada, uključujući: Neven, Mlado pokolenje, Nagradu zmajevih dečjih igara, Nagradu sterijinog pozorja, Sedmojulsku nagradu, kao i diplomu Međunarodne organizacije za dečju književnost Hans Kristijan Andersen. Preminuo je 16. avgusta 1984. godine u Beogradu, nakon čega je Malo pozorište, u njegovu čast, promenilo ime u Malo pozorište „Duško Radović“. Njegova dela su prevođena na sve značajnije svetske jezike, a njegov doprinos dečjoj književnosti i humoru ostavio je trajan trag.
“Bolje je praviti dobra i lepa dugmeta nego loše brodove”
